Het gaat om geld

Posted on by
Met de financieringswet zijn de onderhandelaars gestoten op hét grote knelpunt. Dat is niet BHV, noch het overhevelen van bevoegdheden naar de deelstaten, het gaat simpelweg over geld. Hoe hoger de transferts, hoe meer de Franstaligen te verliezen hebben en des te hardnekkiger ze elke hervorming van de financieringswet zullen tegenhouden. Het was dan ook op zijn minst tactisch ongelukkig toen begin 2005 de N-VA stuntte door met 11,3 miljard euro vals geld naar Wallonië te trekken om zo de transferts van Vlaanderen naar Wallonië aan de kaak te stellen: 11,3 miljard nepgeld zal de Vlaming misschien warm gemaakt hebben voor een onafhankelijk Vlaanderen. Bij de Franstaligen kwam de boodschap juist omgekeerd aan: 11,3 miljard euro te verdelen over 4 miljoen Franstaligen is wat ze te verliezen hebben als België zou ophouden te bestaan. Dat is bijna 3.000 euro per persoon, of meer dan 10procent van het Franstalige bbp.
Een verarming met meer dan 10procent is twee tot drie keer het verlies door de huidige economische crisis, de zwaarste sinds de Tweede Wereldoorlog. Zolang het welvaartsverlies dat we lijden door een aanslepende regimecrisis kleiner is dan 10 procent, loont het voor de Franstaligen om ‘non’ te blijven zeggen.

Verdeeld over zes miljoen Vlamingen is 11,3 miljard euro ongeveer 2.000 euro per persoon. Maar deze jaarlijkse winst voor de Vlaming is een derde kleiner dan het jaarlijkse verlies voor de Franstalige (3.000 euro). Bovendien weegt verlies psychologisch zwaarder door dan winst, waardoor het normaal is dat de Franstaligen meer kosten willen dragen om een verandering te willen tegenhouden.

Kortom, het is duidelijk dat de Franstaligen veel te verliezen hebben bij elke stap naar de verdere ontmanteling van België en dat ze dit met veel meer energie zullen bevechten dan de Vlamingen. Er zal enkel een grondige staatshervorming komen als Vlaanderen geloofwaardig aantoont dat er hierdoor een grote winst aan efficiëntie behaald wordt. Tactisch is het ook interessant de Franstaligen te overtuigen dat de transferts niet drastisch worden teruggeschroefd en dat ze zelfs helemaal nooit zo groot zijn geweest, waardoor het verlies voor de Franstaligen hoe dan ook beperkt blijft. Anders blijft het simpelweg ‘non’.

Deze tekst verscheen eerst in De Standaard.
Twitt

2 thoughts on “Het gaat om geld”

  1. Permalink  ⋅ Reply

    Rudi Dierick

    January 22, 2013 at 8:59pm

    Juiste illustratie van één stukje van deze problematiek.

    Wat er niet in vermeld wordt, is dat veel Vlamingen zelfs zonder één euro minder transfers, autonomie willen. Wanneer Rudy Demotte enkele jaren geleden toega dat Vlamingen op grote schaal gediscrimineerd worden in Brusselse ziekenhuizen -in diegene die bij wet tweetalig moeten zijn- dan legde hij de vinger op de wonde: het gigantische misprijzen van Franstaligen en de aanhoudende, redelijk grootschalige discriminaties van Vlamingen, Ook die spelen een rol.

    Opvallend voorts dat dit artikel nergens aangeeft, laat staan aantoont, dat deze transfers nog verantwoord kunnen worden (hetzij omdat ze Wallonië aantoonbaar helpen -wat niet zo is, hetzij vanuit solidariteit- wat evenmin zo is omwille van de grote niet-omkeerbare componente in die transfers.

Leave a Reply

Your email will not be published. Name and Email fields are required.